Istanbul - Haznedar Ortaokulunda okuduğum bir yıllık süreçte Edebiyat dersimize gelirdi - sene 91-92. Sanatına sözüm yok, yalnız öğretmenliğine dair iki lafım var: ömrümde gördüğüm en sadist ve piskopat hocadır. Kız-erkek / tembel-çalışkan demeden ergenlik çağına yeni yeni adım atan o çocukları dövmekten zevk alırdı bu manyak. Sayısız sıra dayağı çekmiştir bizlere. Karslıdır - hemşehrisi bir öğrenciyi gördüğünde hoşuna giderdi - sıra dayağında onlara tokatının şiddetini azaltarak kıyak geçerdi bu kaypak. Kompozisyon dersinde başlığın her iki yanına iki tane çizgi koydum diye motosikletten bozma arabasının anahtarı ile kafama defalarca vurmuştur bu deli. Bizlere büyüklerimize neden siz diye hitap ederiz diye sormuştu: mantıklı/mantıksız verilen hiç bir cevabı beğenmeyip kız/erkek demeden cevap veren tüm öğrencileri yine dövmüştü bu şizofren. Annesinden, babasından hiç dayak demeyen çocuklar, bu psikolojik deliden ömürlük sopalar yemiştir.

Git, ne yaparsan yap, ama hocalık yapma - Allaha yakın, bizlere uzak dur!